Krakau Polen
Auschwitz.. een plek waar bij de meeste mensen toch wel wat rillingen over hun lijf lopen. Een plek waarvan je weet dat er verschrikkelijke gebeurtenissen hebben plaats gevonden. Een plek waar ik eigenlijk altijd benieuwd naar ben geweest. Op tv en school heeft ieder kind van mijn leeftijd al wel eens beelden gezien. We zijn bekend met het verhaal van Anne Frank en wat andere Joodse mensen hebben moeten ondergaan.
Via mijn werk kwam ik in contact met collega’s die al het plan hadden op naar Auschwitz te gaan. Uiteindelijk hebben we een groepje verzamelend van vijf personen die het ook serieus wilde gaan boeken. Ik denk dat iedereen wel eens bedenkt van hoe zou het daar er uit zien.
Teske kwam via via in contact met een man van on travel die ons tripje heeft geboekt. We vliegen via Eindhoven naar Krakau voor twee nachten in het centrum. Zo geboekt zo gedaan.
Het vliegen gaat voor mij persoonlijk de laatste tijd wat minder goed. Ik krijg last van een paniekgevoel sinds mijn vlucht vanuit Bangkok naar Amsterdam. Desondanks vlieg ik wel gewoon maar word ik er dus niet heel blij van. Wie wat van de wereld wilt zien zal toch af en toe de lucht in moeten..
Eenmaal in het vliegtuig en vooral tijdens het opstijgen probeer ik mezelf rustig te houden. Het begin was dan ook verschrikkelijk maar eenmaal in de lucht ging het gelukkig beter dankzij het geouwehoer van mijn collega's.
Uiteindelijk na anderhalf uur veilig geland in Krakau en netjes opgehaald door een chauffeur in een luxe bus. Ons hotel bevond zich in het centrum van Krakau. Van de stad zelf wist ik niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Ik ben nog nooit eerder in Oost-Europa geweest. Van bekende kreeg ik al wel te horen dat het mooie stad is.
Daar was niks van gelogen. Krakau is een prachtige levendige studentenstad. We zijn na aankomst meteen de stad in gegaan voor een wandeling waar we leuke pleintjes en gebouwen hebben gespot. We kwamen er vrij snel achter dat het eten in de Poolse valuta geen drol koste. Hierom zijn we bij een luxe uitziende Italiaan binnen gestapt. Via via had ik al begrepen dat het Poolse eten niet te doen is. Voor een heerlijk hoofdgerecht, dessert en drankjes waren we per persoon niet meer dan 15 euro kwijt heeeeeuj. Na het eten onze leuke serveerder bedankt en beloofd dat hij ons morgen weer kon zien. Die avond hebben we nog wat drankjes gekocht in een supermarkt en hebben lekker relaxed in onze mooie kamers.
Dag twee breekt aan de dag waarom we eigenlijk hier zijn. Om half 9 zijn we opgehaald bij het hotel waar we eerst in een benauwd hok ons ontbijt hebben gegeten. Het ontbijt was uitgebreid maar niet bijzonder. Het was al moeilijk normaal adem te halen in dat hok en daarbij stonk de serveerder verschrikkelijk, genieten.
In het busje onderweg naar Auschwitz ontmoete we onze gids en kregen we een film te zien over Auschwitz. Iedere een werd meteen al wat stiller en kwam binnen dat het een heftige dag zou worden. Na een anderhalf uur durende rit kwamen we aan bij het moederkamp van Auschwitz . We werden ingedeeld in groep met een Engelssprekende Poolse gids. Iedereen kreeg een koptelefoon op waardoor je de gids beter kon horen omdat de groep vrij groot was. Onderweg naar de ingang zie in de verte al de bekende poort met de tekst arbeit macht frei.. Ik voelde me daar al meteen niet op mijn gemak. Ik bedacht me steeds dat 70 jaar terug hier ook mensen hebben gelopen die niet hebben geweten wat hum bestemming was en waar dit zou eindigen. In het hoofdkamp voelde ik me als mens ook klein. Voor mijn gevoel waren de barakken veel lager in mijn beleving dit bleek later wel het geval te zijn in het vernietigingskamp Birkenau. Het hoofdkamp kwam meer over als een klein stadje. De rondleiding begon bij de poort waar we daarna meteen naar een barak liepen. Binnen kreeg je uitleg over de selectiemethode die nazi’s gebruikt hebben en wat algemene info over het begin van de oorlog. De volgende barak was meteen intenser. In een ruimte kreeg je een in een vitrine van zo’n 10m breed vlechten van vrouwen te zien die zijn omgekomen gedurende het kamp. De gids gaf aan dat je uit respect geen foto’s mocht maken. Een knaasje deed dat alsnog en heel de groep ging er tegen in wat ook meer dan terecht is natuurlijk. De volgende barak kreeg je persoonlijke spullen te zien zoals vitrines vol met schoenen, kammen, brillen. In een ander gebouw kreeg je de martelspullen te zien waar gevangen werden gestraft dit konden joden zijn maar bijvoorbeeld politieke gevangen. Naast dit gebouw bevond zich ook de excecutieplaats waar deze mensen uiteindelijk werden doodgeschoten als ze dan al niet vergast waren. De tour op het hoofdkamp eindigde bij een gaskamer.. het gevoel wat je krijgt als je door die ruimte loopt is onbeschrijfelijk. In een kleine ruimte waar honderden mensen in worden gepropt stierven zij in 20 min kwam het gas wat langzaam vrij kwam. In de ruimte daarnaast waren de ovens waar de lichamen zo snel als het kon werden verbrand. Per 200 lichamen hadden ze 3 dagen nodig om die lichamen te verbranden. Hinmler de rechterhand van Hitler besloot daarom om Birkenau te bouwen waar honderduizenden voornamelijk joden gevangen zaten. Uiteindelijk was dit niet de grootste reden. Meneer woonde 170m van de gaskamer op het hoofdkamp af dat zijn familie te veel last had van de stank.. Na dit beeld hadden we gelukkig even pauze voordat we naar het vernietigingskamp Auschwitz Birkenau gingen.
Birkenau ligt ongeveer 6 kilometer van het hoofdkamp af. Sommige gevangene moesten dit toentertijd lopen vanuit het hoofdkamp als er geen plaats meer was. Birkenau is belachelijk groot bij elkaar ongeveer 140 voetbalvelden om een klein beeld te hebben. Als je aankomt zie je direct het spoor waar de treinen aankwamen en waar de selectie begon. De meeste mensen moesten direct naar de gaskamers sommige bleven iets langer in leven en werden gevangen gehouden in barakken om zo te kunnen werken aan andere barakken in Birkenau. Doktoren bepaalde of je nog genoeg kracht had om te werken. Op het terrein waren drie gaskamers waar per keer 700 mensen in worden gestopt. In de bossen achter het kamp stonden nog twee gaskamers die wat verder weg waren. Sommige mensen moesten dus nog kilometers lopen na een helse treinreis van een week. Van de gaskamers in Birkenau is op het moment weinig van over. Himmller heeft geprobeerd om al het bewijsmateriaal te vernietigen. Het Russische leger was echter eerder op de plek des doods dan dat de nazi’s op dat moment dachten. De baracken in Birkenau waren inderdaad wat minder hoog en zoals ik ze kende van TV. Toen we eenmaal bij Barak naar binnen liepen kreeg je het gevoel waar die mensen in geleefd moeten hebben. Drie etages van 2 m breed waar per level 6 tot 10 mensen lagen. Dit was het laatste deel van de rondleiding. De gids kreeg een applausje en gingen langzaam terug naar Krakau waar iedereen in het busje als een blok in slaap viel.
In het centrum van Krakau zijn we rond 16 uur afgezet en hebben nog een wandeling in het joodse gedeelte gemaakt. Tenminste dat denken we aangezien we nogal verdwaald waren. Een leuke Amerikaan heeft ons gelukkig verder geholpen. Desondanks dat we verdwaald waren hebben we mooie plekjes gezien en scheen zon. Ik denk dat de zon ons bezoek aan Auschwitz nog een enigszins luchtig heeft gehouden. Als het een grauwe grijze bedoeling was geweest kwam alles nog extra binnen. Eenmaal terug in het hotel hebben we even kunnen ontspannen om daarna weer naar onze trouwe Italiaan te gaan. Nog een kleine borrel op de kamer om vervolgens op tijd en vermoeid naar bed gegaan. De terugvlucht ging gelukkig beter dankzij een lichte dosis paaam van Dees.
Al met al indrukwekkende dagen waar we het ook heel gezellig hebben gehad! Dit verhaal heb ik in het vliegtuig terug naar Eindhoven geschreven op mijn telefoon dus spelfouten staan er sowieso in. Wanneer ik een laptop bij de hand heb zal het beter te volgen zijn ;-)
Via mijn werk kwam ik in contact met collega’s die al het plan hadden op naar Auschwitz te gaan. Uiteindelijk hebben we een groepje verzamelend van vijf personen die het ook serieus wilde gaan boeken. Ik denk dat iedereen wel eens bedenkt van hoe zou het daar er uit zien.
Teske kwam via via in contact met een man van on travel die ons tripje heeft geboekt. We vliegen via Eindhoven naar Krakau voor twee nachten in het centrum. Zo geboekt zo gedaan.
Het vliegen gaat voor mij persoonlijk de laatste tijd wat minder goed. Ik krijg last van een paniekgevoel sinds mijn vlucht vanuit Bangkok naar Amsterdam. Desondanks vlieg ik wel gewoon maar word ik er dus niet heel blij van. Wie wat van de wereld wilt zien zal toch af en toe de lucht in moeten..
Eenmaal in het vliegtuig en vooral tijdens het opstijgen probeer ik mezelf rustig te houden. Het begin was dan ook verschrikkelijk maar eenmaal in de lucht ging het gelukkig beter dankzij het geouwehoer van mijn collega's.
Uiteindelijk na anderhalf uur veilig geland in Krakau en netjes opgehaald door een chauffeur in een luxe bus. Ons hotel bevond zich in het centrum van Krakau. Van de stad zelf wist ik niet zo goed wat ik er van moest verwachten. Ik ben nog nooit eerder in Oost-Europa geweest. Van bekende kreeg ik al wel te horen dat het mooie stad is.
Daar was niks van gelogen. Krakau is een prachtige levendige studentenstad. We zijn na aankomst meteen de stad in gegaan voor een wandeling waar we leuke pleintjes en gebouwen hebben gespot. We kwamen er vrij snel achter dat het eten in de Poolse valuta geen drol koste. Hierom zijn we bij een luxe uitziende Italiaan binnen gestapt. Via via had ik al begrepen dat het Poolse eten niet te doen is. Voor een heerlijk hoofdgerecht, dessert en drankjes waren we per persoon niet meer dan 15 euro kwijt heeeeeuj. Na het eten onze leuke serveerder bedankt en beloofd dat hij ons morgen weer kon zien. Die avond hebben we nog wat drankjes gekocht in een supermarkt en hebben lekker relaxed in onze mooie kamers.
Dag twee breekt aan de dag waarom we eigenlijk hier zijn. Om half 9 zijn we opgehaald bij het hotel waar we eerst in een benauwd hok ons ontbijt hebben gegeten. Het ontbijt was uitgebreid maar niet bijzonder. Het was al moeilijk normaal adem te halen in dat hok en daarbij stonk de serveerder verschrikkelijk, genieten.
In het busje onderweg naar Auschwitz ontmoete we onze gids en kregen we een film te zien over Auschwitz. Iedere een werd meteen al wat stiller en kwam binnen dat het een heftige dag zou worden. Na een anderhalf uur durende rit kwamen we aan bij het moederkamp van Auschwitz . We werden ingedeeld in groep met een Engelssprekende Poolse gids. Iedereen kreeg een koptelefoon op waardoor je de gids beter kon horen omdat de groep vrij groot was. Onderweg naar de ingang zie in de verte al de bekende poort met de tekst arbeit macht frei.. Ik voelde me daar al meteen niet op mijn gemak. Ik bedacht me steeds dat 70 jaar terug hier ook mensen hebben gelopen die niet hebben geweten wat hum bestemming was en waar dit zou eindigen. In het hoofdkamp voelde ik me als mens ook klein. Voor mijn gevoel waren de barakken veel lager in mijn beleving dit bleek later wel het geval te zijn in het vernietigingskamp Birkenau. Het hoofdkamp kwam meer over als een klein stadje. De rondleiding begon bij de poort waar we daarna meteen naar een barak liepen. Binnen kreeg je uitleg over de selectiemethode die nazi’s gebruikt hebben en wat algemene info over het begin van de oorlog. De volgende barak was meteen intenser. In een ruimte kreeg je een in een vitrine van zo’n 10m breed vlechten van vrouwen te zien die zijn omgekomen gedurende het kamp. De gids gaf aan dat je uit respect geen foto’s mocht maken. Een knaasje deed dat alsnog en heel de groep ging er tegen in wat ook meer dan terecht is natuurlijk. De volgende barak kreeg je persoonlijke spullen te zien zoals vitrines vol met schoenen, kammen, brillen. In een ander gebouw kreeg je de martelspullen te zien waar gevangen werden gestraft dit konden joden zijn maar bijvoorbeeld politieke gevangen. Naast dit gebouw bevond zich ook de excecutieplaats waar deze mensen uiteindelijk werden doodgeschoten als ze dan al niet vergast waren. De tour op het hoofdkamp eindigde bij een gaskamer.. het gevoel wat je krijgt als je door die ruimte loopt is onbeschrijfelijk. In een kleine ruimte waar honderden mensen in worden gepropt stierven zij in 20 min kwam het gas wat langzaam vrij kwam. In de ruimte daarnaast waren de ovens waar de lichamen zo snel als het kon werden verbrand. Per 200 lichamen hadden ze 3 dagen nodig om die lichamen te verbranden. Hinmler de rechterhand van Hitler besloot daarom om Birkenau te bouwen waar honderduizenden voornamelijk joden gevangen zaten. Uiteindelijk was dit niet de grootste reden. Meneer woonde 170m van de gaskamer op het hoofdkamp af dat zijn familie te veel last had van de stank.. Na dit beeld hadden we gelukkig even pauze voordat we naar het vernietigingskamp Auschwitz Birkenau gingen.
Birkenau ligt ongeveer 6 kilometer van het hoofdkamp af. Sommige gevangene moesten dit toentertijd lopen vanuit het hoofdkamp als er geen plaats meer was. Birkenau is belachelijk groot bij elkaar ongeveer 140 voetbalvelden om een klein beeld te hebben. Als je aankomt zie je direct het spoor waar de treinen aankwamen en waar de selectie begon. De meeste mensen moesten direct naar de gaskamers sommige bleven iets langer in leven en werden gevangen gehouden in barakken om zo te kunnen werken aan andere barakken in Birkenau. Doktoren bepaalde of je nog genoeg kracht had om te werken. Op het terrein waren drie gaskamers waar per keer 700 mensen in worden gestopt. In de bossen achter het kamp stonden nog twee gaskamers die wat verder weg waren. Sommige mensen moesten dus nog kilometers lopen na een helse treinreis van een week. Van de gaskamers in Birkenau is op het moment weinig van over. Himmller heeft geprobeerd om al het bewijsmateriaal te vernietigen. Het Russische leger was echter eerder op de plek des doods dan dat de nazi’s op dat moment dachten. De baracken in Birkenau waren inderdaad wat minder hoog en zoals ik ze kende van TV. Toen we eenmaal bij Barak naar binnen liepen kreeg je het gevoel waar die mensen in geleefd moeten hebben. Drie etages van 2 m breed waar per level 6 tot 10 mensen lagen. Dit was het laatste deel van de rondleiding. De gids kreeg een applausje en gingen langzaam terug naar Krakau waar iedereen in het busje als een blok in slaap viel.
In het centrum van Krakau zijn we rond 16 uur afgezet en hebben nog een wandeling in het joodse gedeelte gemaakt. Tenminste dat denken we aangezien we nogal verdwaald waren. Een leuke Amerikaan heeft ons gelukkig verder geholpen. Desondanks dat we verdwaald waren hebben we mooie plekjes gezien en scheen zon. Ik denk dat de zon ons bezoek aan Auschwitz nog een enigszins luchtig heeft gehouden. Als het een grauwe grijze bedoeling was geweest kwam alles nog extra binnen. Eenmaal terug in het hotel hebben we even kunnen ontspannen om daarna weer naar onze trouwe Italiaan te gaan. Nog een kleine borrel op de kamer om vervolgens op tijd en vermoeid naar bed gegaan. De terugvlucht ging gelukkig beter dankzij een lichte dosis paaam van Dees.
Al met al indrukwekkende dagen waar we het ook heel gezellig hebben gehad! Dit verhaal heb ik in het vliegtuig terug naar Eindhoven geschreven op mijn telefoon dus spelfouten staan er sowieso in. Wanneer ik een laptop bij de hand heb zal het beter te volgen zijn ;-)
